Wala naman rin akong magagawa kundi sarilinin lang lahat ng nararamdaman kong lungkot..pag aalinlangan..sakit.. Dahil wala naman makakaintindi sakin.. Hindi ang pamilya ko..hindi ang mga kaibigan ko..at lalong hindi ang taong nag sasabing mahal nya ako..
Kailangan kong maging matatag para sa sarili ko..at para rin sa kanila..
Sa mata ng iba ang samasama kong tao..sa mga mata nila ang baba baba ko..pero wala akong magagawa sa kung anong iisipin at sasabihin nila sa akin..
Hindi ko alam hanggang kailan ko maitatago ang nararamdaman kong to..sana mamanhid na lang ako.. :(
