MP3

Hmmm...wala lang..ang saya ko lang..
After ng 2 hours na pag reresearch..pag babasa...at pag papalipas ng gutom..
Naging matagumpay naman ako sa paglalagay ng music sa blog na ito..
Sabi na nga ba dapat ng IT na lang ako...ahahahaha...
At least ngayon mas masarap bumisita diba?
Masasabi kong productive na rin 'tong araw ko kahit papano dahil dito...
Pag gusto mo talaga may paraan..lahat natutunan... hugoat pa rin??
Anyways...
Kaya request na ng songs! (dj lng ang peg)....

Tulad ng isang sugat...

Single nanaman ba ang status mo??

Mag-kaiba raw ang lalake at babae kung paano mag-isip..makaramdam at humarap sa pagkasawi sa pag-ibig o pagkawala ng taong mahal nila pero ang bottom line..ang sakit! Oo..ang sakit sakit..

Para sa mga taong nakipagbrake..naiwan at nasaktan..o namatayan man..ang pagbangon o ang pagsisimula ulit ang pinaka mahirap na pagsubok...lalo na kung hindi mo naman inaasahan o ni hindi mo nga na-imagine...

Yung puso mo parang nadudurog habang umiiyak ka dahil sa sobrang kalungkutan at sa dami ng gumugulo sa isip mo..Parang tumigil ang pag-ikot ng mundo mo dahil wala kang magawa kasi hindi mo na pwedeng baguhin ang lahat lahat.. Ang oras ay tila bang napakatagal lumipas..ang tingin mo sa paligid parang walang kulay at pakiramdam mo may kulang..
Ang bawat araw na daraan ay parang isang pakikipaglaban sa gyera..na alam mong sa huli talo ka kasi at the end of the day matutulog kang may luha sa mga mata...at darating ang panahon na manhid ka na..pero kapag naramdaman mo nanaman na may kulang..ayan masasaktan ka nanaman..magmumukmok at iiyak..at iisipin na ang buhay mo ay hindi muling babalik sa dati..

Ngutin darating ang pagkakataon na tapos ka na sa kakaemote mo.. Sa isip at puso mo..ay unti-unti mong tatanggapin ang lahat at palalayain ang sarili mo sa bagay na alaman mo naman na hindi mo mababago...

Sa panahong ito kailangan mo ng masasandalan gaya ng kaibigan...pamilya at lalong lalo na si GOD..
Okay lang na umiyak ka ng balde balde..magwala ka kung gusto mo..magpakalasing ka..Pero huwag kang humanap ka agad ng kapalit nya..kasi hindi naman basta-basta mawawala ang sakit..
Maaring galit ka pero kailangan mo ring magpatawad..lalo na sa iyong sarili kung sa tingin mo ay mayroon kang naging pagkukulang...

Walang formula sa pag move-on..walang ring fast forward or time-line..hindi ito naituro sa school..at lalong walang exam or practice para dito..
Hindi ito kung paano makalimot kundi kung paano tumanggap..
Ang pag move-on ay isang proseso na kailangan mong pagdaan..kailangan mong harapin para makapag simula ulit..kailangan mo ng panahon upang mabuo ulit...

Tulad ng isang sugat na hindi gagaling sa isang iglap..pero alam mong darating ang panahon na ito ay maghihilom..at mag-iiwan ito ng marka na magpapaalala sa'yo na minsan ikaw ay nadapa at nasugatan...ang mahalaga mayroon kang natutunan sa iyong pagkakadapa..at sa muli mong pagbangon mas matibay at matapang ka na..

Alam ko mahirap magsimula ulit..pero kailangan mong tumayo at harapin ang mundo..tiwala lang..
May plano si God para sa'yo kapit ka lang sa kanya!! :)

PS: Hindi ako eksperto sa pag-ibig pero marami pa akong gustong sabihin siguro sa susunod na lang...sana maiapply ko rin tong pinagsasabi ko sa sarili ko...haha...

Tired of these thoughts

How am I going to start this..
Hmm...as much as possible I want to be positive and happy on my blog post..but it's the other way around..
Lately I feel sad..I'm feeling down..and negative thoughts just keep on coming..
I start to ask myself..why? why am I feeling this way?
Why negative thoughts just don't stop..
I was once a happy little being..I always see the brighter side of life..
In fact when times get tough and things are gettin' unfavorable..I just told myself that there's a reason behind everything and a sound in my head will say this phrase "Kristine..you're not stuck the way things are..life is a big wheel..life changes so just keep going.."
So what happened now?? why I feel like I am trapped in a place where I am not supposed to be..

It feels like the world is busy outside..and I am here alone and doing nothing but to think and fonder on the anxieties that my frantic brain has to offer..
And to be more specific..here are the things that bothers me a lot..
Before I think I was great on my own ways..not until I became a home buddy cause I can't find a job that suits me..or am just unlucky? or not good enough? (see how a situation gets me into so much negativity)
It feels like I can't do anything right and feelin' hopeless...
I started to compare myself to others..my career..how mess up I look (I've been suffering for acne break out for almost 2 months and on a medication right now)...
My thoughts began to wander to "the dark side" questioning my abilities...

I know that other people might experiencing much greater dilemma than I am into..
I'm just tired of this thoughts.. I just need to let it out..

Can you please tell me that soon things will get better? :(

Tag-ulan..

Panahon na naman ng tag-ulan..
Andyan na naman ang biglang buhos ng malakas na ulan..ang nakakabingi't nakakatakot na kulog at kidlat..ang nakakainis na baha..at ang mas nakakatakot...ang bagyo na maaring makapinsala sa marami kung hindi tayo magiging handa...

Ayaw ko ng ulan...hindi dahil takot ako sa tubig... :D
Ito ang mga dahilan kung bakit hindi ko trip ang ulan...Unang una ang hirap lumabas  ng bahay pag umuulan..ang hirap gumala..di ba? wala naman akong sarili kong sasakyan..kaya no choice kundi magcommute at gumamit ng payong..
May mga bagay na hindi mo magagawa kapag umuulan..katulad ng magjogging..mag stroll gamit ang motor..mag swimming sa beach..(sabagay bakit mo ba iisiping magswimming eh tag-ulan nga..)
Hindi ko alam kung katulad nyo ako..kasi ako ayaw kong mabasa ang mga paa ko..lalo na mababad sa baha..
Katulad ng nauna kong sinabi na kailangan mong magpayong..tamad akong magbitbit nito ang ending eh mababasa ka pa rin naman.. (buntong hininga)
Papasok ka ng opisina na basa at lamig na lamig sa aircon...

Pero nung bata pa ako gustong gusto kong naliligo sa ulan..nagtatampisaw..hindi alintana ang putik sa mga paa ko..may mga pagkakataong titingin ako sa langit at iisipin na..."ang galing!" "gaano kaya katagal naglalakbay ang ulan bago pumatak sa lupa?" "paano kaya nabubuo ang ulan?" kasabay ang pag-ipon sa aking mga palad ang bawat patak nito..

Talagang ang sarap matulog sa malambot na kama...sa ilalim ng makapal na kumot..dahil sa lamig na hatid ng ulan...Parang hinihila ka ng kama kaya ang hirap bumangon..
Pwede ka ring mag food trip..ang sarap kumain ng champorado at tuyo..o humigop ng mainit na sabaw gaya ng lugaw goto at sopas..at ang paburito kong pares! :)
Isa pa sa naalala ko nung nag-aaral pa ako ay ang pag aabang ko sa anunsyo sa tv na suspended ang klase..halos lahat naman ata dumaan sa ganun..di ba?
Masarap mag-movie marathon lalo na yung mga nakakatakot na movie tapos biglang mawawalan ng ilaw...at pag walang ilaw nung bata pa ako...trip namin ng mga pinsan ko ang mag taguan..
Ilan lang yan sa mga bagay na gusto kong gawin tuwing umuulan..

Kayo ano ang masasabi nyo sa ulan??
Nga pala paalala maging handa sa ulan..ihanda ang kapote..payong..jacket..extrang damit..bota..tsinelas.. at kung ano ano pa..alam nyo na yan malalaki na kayo..
:)